Nooit meer zoals het was - Chris Whitaker
Waar is Harry gebleven?
Veel lief en leed in het plaatsje Tall Oaks van sheriff Jim
Deze tweede thriller van Whitaker begint met de bandopnamen die sheriff Jim in het idyllisch stadje Tall Oaks beluistert, waar het verdwijnen van de driejarige Harry Monroe de hechte gemeenschap opschudt. Ondanks de media-aandacht en een uitgebreid politieonderzoek wordt Harry niet gevonden.
Drie maanden later zijn de mensen in Tall Oaks verdergegaan met hun leven, behalve Jim en Jess, de moeder van Harry Monroe. Jim luistert naar wat Jess zegt. Ze vertelt hoe ze de babyfoon aan heeft met camera en Harry in zijn bedje ziet slapen. Weliswaar in het souterrain, of kelder, terwijl zij twee verdiepingen hoger slaapt, omdat haar ex Michael dat zo wil. Ze vindt het eng, maar de babyfoon stelt haar gerust. Tot ze beter kijkt en in de kamer op de schommelstoel waar ze ’s avonds Harry uit voorleest, een man ziet zitten met een clownsmasker. Even later is Harry uit het bedje verdwenen en dus ontvoerd, Jess is in paniek, einde band. Later lezen we dat ze bij een andere man in bed ligt met het beeld van een grijnzende clown, maar haar later vol woede aanstaart. Ondertussen kijkt Roger naar ondeugende beelden, zijn broek tot op zijn enkels, totdat zijn vrouw Henrietta thuiskomt en hij het beeld niet van het scherm krijgt. Hij heeft als smoes dat er termieten zijn op het plafond die hij wil verwijderen vanaf de ladder. Dat kan Richard wel, zegt zijn vrouw, (de man die hun huis voor een gigantisch bedrag heeft verbouwd) en heel toevallig spontaan langskomt… De kleren van Roger zijn dermate strak, dat je bijna zou vermoeden dat hij homo is.
Driedelige streepjespakken
Een heel ander verhaal is dat van Elena, een vrouw wier man Danny haar ook lang geleden heeft verlaten. Haar zoon Manny is het niet eens met de groene Ford Escape die ze koopt omdat ze zich door de verkoper laat omkletsen, waarom koopt ze niet een Lincoln of een oude Cadillac? Manny houdt van driedelige streepjespakken en met vriend Abel voelt hij zich al deel van de maffia. Hij is M. en Abel is A. Zijn moeder Elena heeft een afspraakje met de gespierde Ford-dealer Jared. Manny maakt kennis met zijn nieuwe buren, die uit Irak komen, de man is tandarts. Hun dochter Furat heeft lange benen en een smalle taille, donker haar en volle lippen. Ze is hier al jong gekomen. Wordt ze wel eens ‘rat’ genoemd, vraagt Manny haar, wat ze ontkent. Volgens haar betekent Manny man met kleine piemel. Volgens Manny die wel eens naar Homeland heeft gekeken martelen tandartsen mensen om informatie uit hen te krijgen. Abel die door zijn moeder gebracht wordt, zegt tegen Furat dat hij haar vader wel eens in een Porsche in de stad gezien heeft. Wat doet hij daar? ‘Hij neemt daar de praktijk over,’ zegt ze.
Elena werkt bij John Frans die een bruidstaart klaar heeft voor Louise McDermott, een onnozele schoonheid met een vader die miljonair is. Voor de bruiloft wordt groots uitgepakt. John Frans vraagt haar Hare Majesteit te bellen om te kijken of de taart naar wens is. Louise is niet helemaal tevreden als ze de taart ziet, wat haar betreft mag het een onsje meer zijn. ‘Laat het maar aan mij over, ik zal er meer mee doen dan je verwacht.’ En de rekening voor papa zal ook flink meer zijn, denkt hij.
De kontenman
Hij vraagt haar of ze zenuwachtig is voor haar afspraakje van vrijdag. Hij had ooit gedated met een schoenmaker in San Francisco die openlijk huilt als er een paar af is. Manny heeft er moeite mee dat Elena afspraakjes heeft. ‘Hij moet wennen aan het idee dat je een mens bent en niet alleen zijn moeder. Maar je bent in ieder geval nog geen veertig en je hebt een fantastische kont,’ zegt hij en zij reageert: ‘Dat betekent heel veel voor me, en al helemaal omdat een kontenman als jij het zegt.’
Over de auteur
Chris Whittaker werkte tien jaar als handelaar op de Londense beurs. Zijn debuut Nooit meer zoals het was, werd bekroond met de CWA John Creasy new Blood Dagger. Zijn andere thriller We beginnen bij het einde, won meerdere prijzen, waaronder de CWA Gold Dagger Award en belandde op de toplijsten van verschillende internationale media.
De fors geschapen Jerry van 227 kilo werkt bij FotoMax, hij is de enige sollicitant en Jess bestelt bij hem vijftig nieuwe posters, waarop de vermiste Harry staat, die nog steeds spoorloos is. Manny vraagt Jerry om een foto te maken van zijn jonge zusje Thalia, ‘we hebben een bon uit de krant’, maar Jerry heeft dat nooit gedaan, Max doet het altijd. Als de foto uiteindelijk gemaakt wordt, zit ze doodstil. Jerry probeert leven in haar te krijgen door hard tegen haar te blazen. Maar Thalia is geobsedeerd door iets anders, ze ziet Harry op een muur van fotogenieke kinderen. Ondertussen probeert Manny in zijn gangsterpak samen met ‘Skinny’ Abe bedrijven op te lichten, wat nog niet erg lukt. Een riem die hij voor bescherming wil hebben, kost hem uiteindelijk dertig in plaats van twintig dollar.
Baby-pop
Henrietta heeft een baby gekoesterd alsof hij nog leeft en ze tegen hem praat als of hij nog in leven is (er is even het idee dat dit de ontvoerde Harry is), waar Roger nauwelijks komt. Ze heeft hem al voorgesteld om een kindje te adopteren, maar ze komen volgens hem dan op een ellenlange wachtlijst ’en tegen die tijd zijn we veel te oud’. Harry ligt lekker te slapen. Henrietta kust de baby op zijn hoofd. Zijn huid voelt koud tegen haar lippen. Het blijkt geen echte baby te zijn, maar een pop, die ze wil begraven in de tuin, ze graaft zijn gat tot Roger het ontdekt en zegt dat het een pop is. Henrietta is in de war.
Roger rijdt met Jared, de dealer, de aasgier, in een Ferrari. Ondertussen ziet hij Henrietta met Richard in de Tearoom zitten. Ze lachen en ze raakt zijn hand aan als ze lachen. Zijn woede laait op. Even later botst de Ferrari op een zeegroene Ford Escape, waarin Manny rijdt die zegt: ‘Godvergeten klootzak. Dan heb je een Ferrari en kun je niet eens rijden.’ Korte tijd erop komt Elena bij haar geliefde Jared die doet alsof hij van niets weet. Reparatie van de auto valt mee. Zo doet hij het af. ‘Het ziet er door de rode lak erger uit dan het is. Ik laat de jongens het er wel uit hameren en het opnieuw spuiten.’
Klap na klap
Sheriff Jim is in Echo Bay, hij heeft twee uur gereden om op de bouwplaats te informeren naar Jared, die niet blijkt te zijn als hij zich voordoet. Jareds burgerservicenummer behoort toe aan een man die Frank Tremblay heet en die een paar jaar geleden is overleden. Jared is Canadees. Veel mensen verblijven in Noord-Amerika als hun paspoort is verlopen. Jared heeft een jaar gewerkt op de bouwplaats zegt Clifton, die hem verwijst naar de Mexicaan Arturo. ‘Volgens mij heeft hij een oogje op zijn zus. Die kont van haar.’ Volgens Arturo werkte Jared hard. Hij is een paar keer met zijn zus uit geweest. Maar Jim kan niet meer met haar praten: ’Want ze is er met een vent vandoor gegaan.’ Op de kermis krijgt Jared de volle mep van Jess, de eerste klap bovenop zijn oog, de tweede op zijn neus. Ze heeft zijn naam als mogelijke verdachte gezien in het dossier van Jim.
Lisa, vriendin van Max van FotoMax is woest, omdat ze Max op een foto heeft gezien met een blote vrouw. Ze rijdt furieus Despair binnen, de Kleinekansbrug op, op de verkeerde weghelft en ziet een auto haar kant opkomen. Ze gilt. Max heeft op dat moment zijn hoofd door het zonnedak gestoken als de auto op hem af komt scheuren. Zijn limousine knalt door een houten hekje heen en het ravijn komt op hem afstormen. Op zijn begrafenis is de kerk stampvol. Pastoor Andrew houdt zijn speech kort. Buiten staan fotografen hen op te wachten. Jerry’s moeder heeft nu eindelijk Jerry’s foto van de roodsnavelgrondkoekoek opgestuurd voor de jaarlijkse fotowedstrijd. Tegelijkertijd willen de ouders van Max de fotozaak verkopen, dan zit Jerry zonder werk.
Jared heeft al maatregelen genomen om Tall Oaks te verlaten, maar zijn band met Elena wordt steeds beter, ze zijn nu echt een stel. Jim ontdekt in het stadje Echo Bay een makelaar die Burt Jackson heet. Hij heeft gehoord van Jared Martin. Die heeft voor een jaar een huis gehuurd in Riverstone, maar Jared is er een tijd niet geweest. Jim krijgt de sleutel, omdat hij politieman is, maar hij moet hem wel terugbrengen. Hij vindt twee gebroken spiegels in het huis. En er komt licht uit de badkamer, hij hapt naar adem en ziet overal bloed, opgedroogd, donker bloed op het bad, op de muren en op de grond. Handdoeken op de grond, bebloede handdoeken. Hij moet aan Harry denken en belt Adam, hem vragend om Jared Martin op te pakken.
James Donnell-King, redacteur van het blad, neemt contact op met de politie van Tall Oaks. Verwarrend is dat Jess, de moeder van Harry pogingen doet om haar man Michael terug te krijgen, daar heeft ze veel voor over. Zelfs haar zorgen voor de vermiste Harry maakt ze daaraan ondergeschikt, al doet ze zich heel anders voor bij sheriff Jim. Elena merkt uiteindelijk dat Jared niet degene is die hij zich voordoet. En Jerry moet niet denken aan het idee dat hij straks zijn werk kwijtraakt. Maar achter de horizon schijnt de zon. Manny ziet in de krantenkiosk het omslag van het foto-tijdschrift waarop Jerry’s foto van de koekoek staat, uiteraard heeft zijn trotse moeder een exemplaar gekocht. Manny groet Roger die met John Frans voor de Tearoom zit. Ze zijn aan het lachen en springen overeind om Henrietta met de drankjes te helpen. Manny steekt de straat over en kijkt naar een fonkelnieuw bord, duwt de deur open en gaat PhotoJerry binnen, er is een nieuwe toekomst voor het stadje.
Chris Whitaker – Nooit meer zoals het was (in 2016 verschenen als Tall Oaks bij Dover Publications) is vertaald uit het Engels door Ineke de Groot, 330 pagina’s, ISBN 978 90 214 6169 4, uitgeverij Volt, € 22,99 augustus 2023
