Ik wil gewoon mijn moeder terug - Marthe Walter
Pleidooi tegen polarisatie
Hoe corona een moeder-dochterrelatie verstoorde
Ze maakt het niet mooier dan het is. In ‘Ik wil gewoon mijn moeder terug’ is de titel van vertelt Marthe Walters boek over de kloof die er tussen haar en haar moeder ontstond nadat corona was uitgebroken. Moeder weigerde te erkennen dat sprake was van een ziekte en begon al snel via social media allerlei nare complottheorieën over corona, maar gaandeweg ook over andere zaken te verspreiden. Het leidde tot een maandenlange breuk. Inmiddels is het contact hersteld, maar er blijven zaken waar ze het beter niet met elkaar over kunnen hebben.
Over de auteur
Marthe Walter is actief als schrijfster van managementboeken, coach voor schrijvers en ondernemers en als salsalerares.
Ode
Walter begint haar boek met een ode aan haar moeder van vóór de coronatijd. Een ideale moeder, meent de dochter, een moeder die altijd tijd voor haar drie kinderen nam, die leuke dingen met ze deed en ze leerde om altijd met elkaar in gesprek te blijven, ook als er meningsverschillen waren. De band is zelfs zo hecht dat moeder en dochter in 2019 samen een podcastproject opzetten, waar mensen de relatie met hun moeder, op aarde of in de hemel, onder de loep kunnen nemen.
Complottheorieën
Maar dan breekt corona uit en al snel ziet Walter dat haar moeder via LinkedIn en andere social media allerlei verontrustende complottheorieën begint te verspreiden. Zij spreekt haar erop aan, maar moeder blijft bij haar standpunten. Ze weigert vaccinatie en neemt het haar kinderen kwalijk als deze zich wel laten vaccineren, ze is ervan overtuigd dat de overheid het virus zelf heeft gecreëerd om mensen onder de duim te houden en haar ideeën worden steeds extremer. Het conflict loopt uiteindelijk zo hoog op dat de twee vrouwen elk contact verbreken en elkaar via telefoon en app zelfs blokkeren.
Verdriet
Eerlijk neemt Walter in haar boek het hoe en waarom van het conflict onder de loep. Lange tijd is er alleen het verdriet om de breuk en de woede omdat haar moeder haar dit aandoet. Geleidelijk, als corona voorbij is en duidelijk wordt dat moeder inmiddels allerlei Qanonideeën onderschrijft (een extreemrechtse organisatie die meent dat de wereld wordt geregeerd door pedofiele politici die kinderen ontvoeren en zelfs opeten en dat Trump de man is die dit pedofiele netwerk moet ontmantelen enzovoort), worstelt Marthe steeds harder. Ze mist de vertrouwde band met haar moeder ontzettend.
Kat
Het is haar kat die voor een nieuwe toenadering zorgt. Het beestje is ernstig gewond geraakt onder de motorkap van de auto en de noodzakelijke operatie kost heel veel geld. Als moeder aanbiedt dit te betalen, ontstaat toch weer aarzelend contact tussen de twee vrouwen.
Manmoedig probeert Walter het standpunt van haar moeder te begrijpen. Ze memoreert dat er naar schatting 1,4 miljoen Nederlanders zijn die om dezelfde of een andere maatschappelijke reden het contact met hun geliefden kwijtgeraakt zijn en komt tot de conclusie dat het beter is om elkaar in zijn waarde te laten. Ook al is haar moeder veranderd, het persoonlijke contact moet blijven bestaan. Mama is niet meer. Ze is ook niet minder. Ze is nog steeds mijn mama. En dat is precies genoeg.
Dapper
Het is als lezer die in eigen kring niet met dit soort problemen wordt geconfronteerd, moeilijk om je voor te stellen wat je zelf zou doen in dit geval. Als een dierbaar familielid opeens een bordje bij de voordeur hangt met de tekst Résidence de l’ambassadeur extraordinaire et plenipotentiaire om zich veilig te voelen tegenover de overheid, die zij niet langer erkent. Het is dapper van Walter dat zij toch kans ziet om in contact te blijven met haar moeder en dapper ook om dit verhaal in een boek te delen met heel Nederland.
Sonja de Jong
Marthe Walter: Ik wil gewoon mijn moeder terug, Atlas Contact, ISBN 978 90 450 5057 7, 200 pagina’s, € 22,99, juni 2024
