Ik weiger na te denken - Lotta Elstad
Verhaal zonder werkelijk verhaal, mengelmoes vol indrukken
Komisch, maar irritant, dat is de omschrijving voor dit lichtvoetige boekje van de jonge Noorse auteur Lotta Elstad. Het gegeven is flinterdun: de 33-jarige freelance journaliste Hedda uit Oslo heeft net een erotische relatie met Lukas achter de rug, besluit ondanks haar krappe budget een reisje naar Griekenland te maken met een vliegtuig dat een noodlanding op Serajevo maakt. Geschokt door de duikvlucht van het toestel gaat Hedda rechtsomkeert en pakt vanuit Split de veerboot naar Ancona. Elke kroon die ze uitgeeft komen we ongevraagd te weten tijdens het vervolg van haar reis via Milaan, Munchen naar Berlijn, waar ze Milo ontmoet. Na een nachtelijke vrijpartij in zijn camper raakt ze zwanger. Merkwaardig dat ze dat niet vertelt aan Milo noch aan Lukas, want wie is de vader?
Ze komt voor een abortus bij de piepjonge arts Ole-Morten die haar de driedagenregel voorschrijft. Dat betekent dat ze drie volle werkdagen moet nadenken of ze het kind kwijt wil of niet. Begrijpelijk, maar dan komen er zitten in het boek die irriteren, zoals: ‘Ik heb geen gevoel bij dit verschijnsel (een klomp in haar buik, de foetus), dit voorval, het bestaat alleen als een digitale streep die ik voor 169 kroon heb gekocht en die op zijn beurt de evenwichtszenuw in mijn oor heeft verstoord… ik ben door deze conceptie definitief niet bevrucht met enige instinctief inzicht in de kringloop van het leven. Een beetje oerkracht zou misschien van nut kunnen zijn?’
Als dezelfde Milo naar Oslo komt en contact met haar zoekt, stoot ze hem eerst af. Omdat hij het contact doorzet, hebben ze opnieuw een relatie. Milo is vindingrijk, hij heeft tien baantjes op een dag en adviseert Hedda om haar eenkamerflat te verhuren aan Air Bnb a 300 of 400 Noorse kroon per nacht. Dat lukt wonderwel, alleen Hedda moet elders slapen.
Op nadenkdag twee vertelt ze over de filosofische Lukas, die leerde ze kennen toen ze hem moest interviewen (voor drie duizend kroon). Na lange tijd zoekt ze weer contact met hem en mailt met hem over hun discussie over Albert Einstein en zijn eerste vrouw Mileva Maric, die Albert John noemde. Op de dag van de waarheid (na nadenkdag drie) loopt ze deur uit nog voordat ze met Ole-Morten praat over de ingreep.
De auteur
Lotta Elstad (1982) is schrijfster, journaliste en historica. Ze schrijft voor grote Noorse kranten over alles wat haar bezighoudt, van politiek tot hedendaagse populaire cultuur. Eerder publiceerde ze een politiek manifest en een feministische satire. Ik weiger na te denken is haar internationale doorbraak, zegt de uitgever.
Eerlijk gezegd is het mij een raadsel waaraan ze deze doorbraak te danken heeft, dat kan nauwelijks door dit boek komen zou je denken waarin hoofdpersoon Hedda de abortus niet afwacht, een grote dosis Aloe vera-sap opdrinkt en in het ziekenhuis belandt waar de chef-arts vertelt dat haar nieren ternauwernood het sap hebben overleefd. De baby in ieder geval niet, denkt de verpleegster. Het sap heeft de foetus de das omgedaan concludeert zij. Buiten wacht Milo en Hedda besluit weer een reis te maken naar Athene om haar verloren eigendommen op te halen bij de douane, en via Wenen te reizen waar Lukas naartoe reist, want Einstein woonde er enige tijd met echtgenote Dollie.
Samengevat: het boek is een allegaartje van indrukken, oneliners, kreten, citaten, kortom een smeltkroes van lange tirades, een hele zit voor de lezer die hierna snel weer toe aan een echt leesbaar boek (zeker ook bij Prometheus, te denken valt aan de veelbelovende Ane Riel en routinier Jan Guillou). De titel van dit boek zegt genoeg. Om gauw te vergeten.
Lotte Elstad – Ik weiger na te denken, uitgeverij Prometheus, ISBN 978 90 446 43626, vertaald uit het Noors door Kor de Vries (originele uitgave Je nekter pa tenke, Flamme Forlag 2017), 256 pagina’s, 19,99, juli 2020
