Conserve's Leessite

Schrijver Gerry Andersen aan bed gekluisterd, gedomineerd door twee oud-studentes

Wie vermoordde zijn voormalige en hem nu stalkende minnares Margot?

‘Wat Laura Lippman schrijft, is altijd goed,’ meent Stephen King. De aanprijzing staat op haar nieuwste boek Gebroken vertrouwen. Daarin is schrijver Gerry Andersen de hoofdpersoon. Hij heeft een oeuvre van zeven boeken. Na een mooie start van zijn debuut zakt de verkoop in tot hij zijn boek Dream Girl publiceert. Er worden drie miljoen exemplaren van verkocht en leent zich voor verfilming en veel aandacht.

Gerry heeft het drukke New York verlaten om in een penthouse in Baltimore rustig te kunnen schrijven, al houdt de inspiratie nog niet over. Als hij op een dag een stapel brieven krijgt zit daar een mooi met de handgeschreven envelop bij, vast door een vrouw geschreven. De post ligt beneden en wanneer hij de trap wil afgaan om de envelop open te maken, maakt hij een smak en valt naar beneden. Hij ligt twaalf uur op de grond zonder dat hij zich kan bewegen. Nu in bed in de woonkamer op de bovenste verdieping. Zijn been in tractie, ’s nachts verzorgd door Aileen, een verpleegkundige. Overdag assisteert Victoria hem.

Gemene grap?

Gerry heeft drie huwelijken achter de rug. Zijn tijdelijke vriendin Margot komt langs om hem ervan te beschuldigen dat hij de opslagruimte van zijn appartement in New York ook heeft verkocht. Daar liggen een paar kostbare dingen van haar, veronderstelt ze. Margot is gewend om van iedereen te profiteren, ook haar treinticket naar Baltimore heeft vast iemand betaald. Gerry wil snel van haar af en vraagt Victoria om Margot bij het station af te zetten, ondanks pogingen van Margot om te blijven. Hij kent zijn pappenheimers.

Nu is hij ’s nachts twee keer gebeld door Aubrey, de hoofdpersoon in Dream Girl, zonder dat ze een tastbaar telefoonnummer achterlaat. Ze kondigt aan dat ze hem komt opzoeken. Maar ze is een persoon die alleen in Gerry’s verbeelding bestaat. Zou het soms een gemene grap van een van zijn drie exen, vraagt de schrijver zich af. Of is Gerry die het zevende decennium nadert al aan het dementeren? Er moet iets duisterders aan de hand zijn dan hij vermoedt.

De auteur

Laura Lippman (31 januari, 1959) heeft elke grote prijs binnen het crimegenre gekregen voor haar inmiddels aanzienlijke oeuvre. Sinds haar doorbraak in 2007 prijken al haar thrillers steevast bovenaan de bestsellerslijsten van de New York Times. Ze woont in Baltimore en New Orleans met haar man, The Wire-schrijver en -producent David Simon, en hun kinderen.

Gerry krijgt bezoek van de knappe neurogeriater André Bevington. Hij vertelt hem over de plotselinge entree van Aubrey, de hoofdpersoon in Dream Girl. De arts concludeert dat hij een (niet gelezen) brief heeft gehad, vier telefoontjes, een tweet met minprijzende opmerkingen over zijn penis (later verwijderd) en een onverwacht bezoek van een vrouw die kort erop verdween. Dat bezoek kwam toen hij in slaap viel of was. Waanstoornissen zijn zeldzaam, het kan ook komen door een lichte beroerte. Voelde hij zich gelukkig voordat hij van de trap viel? Misschien moet hij een antidepressivum slikken? Maar dat wil Gerry niet, wellicht zal een MRI-scan iets bewijzen, maar de geriater vermoedt dat er niets op te zien valt. Misschien kan Phylloh, het meisje van de rondingen beneden bij de receptie op beelden zien of iemand hem bezocht heeft. Wat ze later zegt niet te hebben gezien. Wel is ze boos op hem, want hij heeft haar supervisor gebeld om te controleren of ze niet gelogen heeft over de bewakingsbeelden.

Waandenkbeelden

Als hij die avond in slaap valt is hij bang dat de waandenkbeelden, als ze dat zijn, zullen terugkomen. De volgende ochtend is het een stralende dag en hij zet zijn luxaflex met afstandsbediening open. De lucht in het oosten is gevuld met oranjerode strepen. Hij is wakker. Hij heeft gemengde gevoelens over Gatsby, als hij vrouwen meeneemt naar het graf van F. Scott Fitgerald, maar die kunstgreep levert hem bijna altijd een wipje op. God, wat mist hij seks.

Dan ziet hij een hoopje kleren op de grond liggen. Lakens, een beetje rommelig. De hoop kleren is Margot met haar zwarte cape om. Als een fluwelen plaat om zich heen. Hij pakt het looprek en port ermee in het bewegingloze lichaam van Margot. Er lijkt een vrolijk mannetje op haar gezicht te dansen, maar nee, het is de oude brievenopener van zijn vader die tot aan het heft in Margots linkeroog is gedrukt. Licht vult de kamer, de dieprode zonsopkomst heeft snel plaatsgemaakt voor een blauwe lucht met stapelwolken. Het wordt een heerlijke dag.

Aileen ziet Margot liggen. Ze vragen zich beiden af hoe ze in het penthouse is gekomen dat ze gisteren had verlaten. Moeten ze de politie bellen? Aileen adviseert om Victoria weg te sturen voor een klusje op de universiteit van Princeton en desnoods een paar dagen vrij te geven. Zij biedt aan het probleem op te lossen. De overuren moet hij maar vergoeden, ze zal hier wel een paar dagen mee bezig zijn. Er wordt iets groots gebracht door een bezorgdienst. Terwijl Gerry wordt voorzien van lunch en pillen en wegdoezelt hoort hij een luid, snerpend geluid dat hem aan iets doet denken. Aileen vindt het verbijsterend, ‘wat je allemaal op YouTube kunt vinden. Er zijn echt voor álles instructievideo’s.’

Ballen van een zee-egel

Een politieman uit New York komt bij Gerry informeren of hij weet waar Margot is gebleven. Hij vertelt dat ze bij hem geweest is, maar dat hij Victoria gevraagd heeft om haar terug te brengen naar het station. Maar die terugreis met Amtrak heeft ze nooit genomen, dat is in het systeem van het vervoersbedrijf terug te vinden. Ook vertelt hij dat Margot behoorlijk agressief was tegen hem. Hij ontmoette haar bij toeval als een bewonderaarster van zijn werk toen hij in een restaurant at met zijn agent Thiru, die al veertig jaar zijn zaken doet. Margot is een lange, dunne, stijlvolle vrouw met een sexy uitstraling. Ze raadt hem aan om uni te eten, het blijken de ballen ‘(‘niet dat ik ermee zit, maar jij misschien wel’) van een zee-egel te zijn, vertelt ze als hij ze gegeten heeft. Hij beklemtoont dat het lekker was, maar dat wist hij niet. Margot zegt dat ze hem het jaar ervoor heeft ontmoet tijdens een benefietavond van de schrijversvereniging PEN. ‘Maar dat zul je niet meer weten. Je werd belaagd en ik was maar een saaie fan.’

Dan komt Victoria met een aangetekende brief van zijn notaris Tom Abbott. Het blijkt dat zijn vader niet in 2001 overleed, zoals zijn moeder dacht, maar pas in 2018. Hij liet haar al zijn geld na. Ruim 200.000 dollar. Maar de vrouw met wie hij de laatste dertig jaar, niet getrouwd, samenleefde was het er niet mee eens. Uiteindelijk is het geld toch voor zijn moeder, die inmiddels is overleden – daarvoor is Gerry naar Baltimore verhuisd, om dicht bij haar te zijn, dus het geld komt hem niet toe. Gerry wil het eigenlijk niet hebben. Geef het dan aan een goed doel, suggereert de notaris.

Oud-studentes

Dan hoort Gerry beneden op de onderste verdieping van zijn penthouse. Het lijkt op geruzie. Hij realiseert zich ineens dat hij twee vrouwelijke studenten had die nogal close leken te zijn: Leenie (Ailieen) en Tory (Victoria). Daarna volgt een klap en komt Aileen alleen naar boven met de Hartwell, zijn eerste onderscheiding, een marmeren boek op een messing sokkel. Zijn naam en het jaar zijn in het boek gegraveerd. Het staat nu al bijna 35 jaar op zijn bureau, als getuigenis van een jeugdige belofte die is waargemaakt. Aileen zet de onderscheiding op het nachtkastje. Er druipt iets vanaf. Iets donkers, vloeibaars, stroperigs met lichte vlekjes erin. ‘Ik moet weer een vriezer hebben,’ zegt Aileen. Ze komt terug met een glas water, zijn medicatie en een calciumtablet, die hij ander nooit twee avonden achter elkaar neemt. Hij neemt alles, wat maakt het uit of hij nooit meer wakker wordt?

Lees het spannende slot van Laura Lippmans boek dat heel anders afloopt dan je zou denken en schrijver Gerry ook. Die zijn lot meer als lijdend voorwerp ondergaat. Zal het boek dat AiIeen, die nu permanent bij hem woont, onder zijn supervisie schrijft, met typisch Gerry Andersen-achtige foefjes, ooit verschijnen? En welke verrassingen heeft zij nog meer voor hem in petto. Dat hij deze weinig aantrekkelijke, maar wel geraffineerde, jonge vrouw moet wegwerken, staat vast, maar hoe weet hij nog niet. De schrijfster van dit boek weet vast wel raad met deze kwestie. Dit is al haar veertiende boek, dus ze is gewend haar lezers te verrassen.

Laura Lippman – Gebroken vertrouwen (in 2020 verschenen als Dream Girl bij William Morrow) werd uit het Engels vertaald door Mariëtte van Gelder, 299 pagina’s, ISBN 978 90 225 9429 2, uitgeverij Meulenhoff Boekerij, € 21,99, januari 2022