De regel van drie - Sam Ripley
Het noodlot als je volgens De regel van drie aan de beurt bent
Drie jonge vrouwen doen een poging om de regel en dus Drie te bestrijden
De intimiderende kreet ‘als je dit leest ben jij de volgende’ staat te lezen op het omslag van De regel van drie, het debuut van de Engelse auteur Sam Ripley. We volgen in meer dan twintig het leven van Amy, Ila en Eve. De vriendin van Amy, de lerares van Ila en de groepsbegeleidster van Eve’s praatgroep.
Verdoemd en bevrijd
De regel heeft inmiddels voor elf doden gezorgd. De eerste vielen meer dan twintig jaar geleden in het gezin van Amy. Haar zusje Maya kwam om bij een auto-ongeluk. Toen Amy drie jaar later voor het eerst uitging met haar vriendin Lizzy en ze thuiskwam na haar avondje uit trof ze haar ouders Jenny en Steve aan met een touw om hun nek, opgehangen aan het plafond van de garage. Omdat ze zich al had verdiept in de regel van drie, vermoedde ze bijna drie jaar daarvoor dat ze ook zou sterven. Ze voelt zich verdoemd, maar als ze in de kerk gezegend wordt door een priester voelt ze zich bevrijd, alsof de vloek is opgeheven. Maar hoe graag ze dat wil, het gebeurt. Dag en nacht heeft ze drugs gebruikt, te veel gedronken en zelfs ook een mogelijke zelfmoordpoging gedaan door bewust tegen een lantaarnpaal te rijden. Misschien heeft haar lichaam wel het optimale verwerkt en sterft ze daarom aan een hersenaneurysma. Haar dagboek besluit ze met de regels ‘Ik kan wel sterven van geluk’. Wat zou ze hierna geschreven hebben in haar dagboek?
In memoriam over Amy
Dat dagboek leest Ila nu, de tweede hoofdpersoon in Amy’s dagboek die ze heeft gekregen van haar toenmalige hartsvriendin Elizabeth ‘Lizzy’ Griffiths, nu Ila’s docent Engels, die over haar vertelt. Ila heeft bijna negen jaar geleden haar ouders verloren aan koolmonoxidevergiftiging. Drie jaar later sterft haar broertje Hunter aan een hartaanval op veertienjarige leeftijd. Ze heeft het huis van haar ouders geërfd. Ook zij is bevreesd dat ze binnenkort aan de beurt is, want de drie jaar naderen razendsnel volgens de regel van drie. Daarvoor heeft ze nog uitgebreid in de universiteitsbibliotheek de geschiedenis van de afgelopen vijftien jaar bestudeerd met microfiches van de universiteitskrant, waarin sommige studenten zijn herdacht zoals Griffith’s in memoriam over Amy. En inderdaad legt Ila het loodje na Amy en beide families.
Inspecteur Lestrange
Eve is de derde hoofdpersoon. Zij aarzelt niet door direct naar inspecteur Lestrange te stappen en suggereert dat hier helemaal geen sprake is van de regel van drie, maar dat er gewoon een moordenaar bezig is met al zeker elf slachtoffers. Ze denkt aan een blanke man van veertig tot zeventig jaar, methodisch, accuraat en geduldig. Ouder omdat hij anders een tiener zou zijn geweest toen Maya verongelukte. Misschien stak hij over toen hij uit school kwam. In Eve’s familie is haar zus Josey van een brug gesprongen. Op dezelfde avond krijgen haar ouders een hartaanval. Door verwisseling van hun medicijnen. Dat kan toch geen toeval zijn? Waarschijnlijk hebben ze de moordenaar gekend en de deur voor hem opengedaan, waarna hij de medicijnen heeft verwisseld. Volgens Eve bereidt hij ongevallen voor. Ze wil dat de inspecteur de moordenaar oppakt en geeft hem een dossier met de dagboeken van Amy en Ila. Lestrange is een van de acht inspecteurs die zo heet, heeft ze uitgezocht en ze weet precies in welk district. Als hij haar helpt, redt hij haar leven. Ze ziet in zijn ogen dat ze hem heeft overtuigd. ‘U beseft het alleen nog niet.’
Over de auteur
Sam Ripley is het pseudoniem van de bekende Britse auteur Andrew Wilson (VK, 1967) van wie dan een half miljoen verkochte exemplaren zijn verkocht.
Fatale schietpartij
In de praatgroep van Eve, waar ze wekelijks naartoe gaat, hoort ze dat er geen twee dagboeken zijn, maar zelfs vijf, en een zesde dat eraan komt. De gespreksleidster van de groep, Stephanie, blijkt nauwe banden te hebben met Amy als ze nog op de universiteit werkt en een klankbord te zijn geweest voor Ila. Een onderzoek van Eve bij het huis van de Jeffersons, de buren van Amy, levert niet veel op. Net als het bezoek aan het bejaardentehuis waar de oude geniepige Jefferson zit en op dat moment bezoek heeft van zijn kleinzoon Nathan (Nate), de nietsnutvriend van Ila die nauwelijks studeert maar al zijn tijd besteedt aan het gamen. De oude Jefferson blijkt mensen te pesten en op te sluiten. Uiteindelijk delft zij ook het onderspit, misschien als twaalfde slachtoffer van Drie verdrinken in de baai. Lestrange heeft haar niet werkelijk geholpen, en een gesprek met drugsdealer Christian in de gevangenis, hij leverde drugs aan de hele universiteit en waande zich daar God, levert ook weinig op. Lestrange is geschorst omdat hij Eve niet echt geholpen heeft en de fatale schietpartij tussen haar en Elizabeth Stephanie Dougherty, kortweg Lizzy, heeft veroorzaakt. Hij moet op gesprek bij de psychiater die hem vragen stelt over zijn gezin en rept over zijn eigen familie. Hij heeft – heel toevallig – twee zoons: Nathan en Christian, beiden spelen een rol in het verhaal, en vraagt Lestrange wat hij van het vaderschap vindt. Die zegt dat dit dat het mooiste is dat hem is overkomen, zowel de geboorte van zijn zoon James als dochter Sia vindt hij ‘een fantastische ervaring’. Niet te hopen dat dat ook toekomstige slachtoffers zijn, wanneer de psychiater hem vraagt meer over hen te vertellen…
Sam Ripley – De regel van drie (is onder de titel The Rule of Three in 2023 verschenen bij Watson & Little in Engeland en Simon & Schuster in de VS) en vertaald uit het Engels door Martijn van Opbergen, 430 pagina’s, ISBN 978 90 492 0281 1, € 21,99, maart 2024,
