Conserve's Leessite

Wie heeft April vermoord in Oxford? Was het toch niet portier John Neville?

Hannah zoekt het uit, maar valt in katzwijm en riskeert haar zwangerschap

Hannah Jones gaat studeren aan het Pelham College van Oxford University. Het is allemaal nieuw voor haar, maar ze krijgt een royale suite met eigen kamer, tegenover die van April Clark-Cliveden. Ze zit in New Quad, trap zeven, kamer vijf, dat is een suite, zegt de portier. ‘Heel mooi.’ Op de eerste dag dat Hannah kennismaakt met April, blijkt haar vader een geschenkdoos meegegeven hebben aan Harry, die voor de familie werkt en haar kleren uitpakt. In de doos zit een fles champagne met een kaartje: ‘Start je leven in Oxford op de juiste manier. Liefs, papa.’ Deze keer heeft hij het zelf geschreven, constateert April. Beter dan mijn verjaardagskaart, die in het handschrift van zijn secretaresse geschreven was.’ Met Hannah drinkt ze de champagne op, proostend op Pelham en ‘op ons’. Ze kunnen niet vermoeden dat April tegen het einde van het tweede semester dood wordt gevonden.

Onschuldig?

Tien jaar later verwacht Hannah samen met Will – die ze al zo lang kent – een baby. Terwijl ze werkt in boekhandel Tall Tales, wordt ze gebeld door haar moeder, die vertelt dat de 63-jarige John Neville, die veroordeeld is voor de moord op April dood gevonden is in zijn cel. Neville heeft altijd beweerd dat hij onschuldig was en zou binnenkort opnieuw voor de rechtbank zijn onschuld aanhangig maken. Hannah duikt dieper in Aprils dood en zoekt contact met haar oude vrienden uit de studententijd. Een journalist benadert haar met de dezelfde conclusie dat John Neville onschuldig zou zijn. Zijn dood heeft Hannah behoorlijk geschokt en ze heeft weinig woorden als Will thuiskomt. Door zijn kostschoolperiode is hij niet meer gewend zijn emoties te uiten en vraagt dan aan haar wat ze gaan eten.

De auteur

Ruth Ware is de internationale bestsellerauteur van In een donker, donker bos, De dood van mevrouw Westaway, De vrouw in suite 10, Het leugenspel en Een voor een. De rechten van haar boeken zijn verkocht voor zowel film als tv en haar boeken worden uitgegeven in meer dan veertig talen.

Hannah vindt het gedrag van portier John Neville vreemd, hij vraagt haar of ze de juiste kamer heeft gevonden van dr. Horatio Meyers, met wie ze een kennismakingsgesprek heeft over haar studie. Dit trimester heeft ze hem voor victoriaanse literatuur. Zijn kamer ligt een beetje weggestopt, erkent hij. En hij hoopt dat de portier die haar de weg heeft gewezen, een beetje behulpzaam is. ‘Meestal zijn het nogal dienstkloppers als het om zulke dingen gaat.’ Ze moet hem vertellen wie ze is en haar achtergrond uit de doeken doen, dat ze van een stadje aan de zuidkust komt, Dodsworth. Ze is de enige uit haar schooljaar die zich voor Oxford heeft opgegeven. Naast de leeslijst die hij haar heeft toegezonden, krijgt ze nog een lijst met boeken en essays die misschien wel nuttig kunnen zijn. De volgende week moet ze hem duizend woorden geven over de rol van sociale angst in een van die romans.

Beleefde, kleine meisjes

Als ze zijn kamer verlaat, lijkt de portier haar op te wachten en vraagt haar of ze deze keer de juiste kamer heeft gevonden. Hij volgt haar, wat ze niet nodig vindt. Dat laat ze hem ook weten. Als ze iets nodig heeft hoeft ze hem dat maar te laten weten. Wanneer ze bij zijn loket staat, moet ze drie keer vragen om een brief van haar moeder, waarvan ze weet dat die elke vrijdag komt. ’Natuurlijk,’ zegt hij, ‘ik houd van beleefde kleine meisjes.’ En grijnsde naar haar alsof hij op een reactie wachtte.

Dan belt Emily, haar vroegere studiegenote, in Oxford haar op. Ze is vanuit Londen terug naar Oxford als universitair docent en vraagt haar of journalist Geraint Williams haar ook heeft gebeld. Ja, zegt Hannah, hij heeft haar gemaild, maar ze heeft niet geageerd. Hoezo? ‘Geraint zegt dat ze een fout hebben gemaakt, een gerechtelijke dwaling.’ Maar Hannah zoekt de schuld bij zichzelf. Dat betekent dat zij een fout heeft gemaakt, waardoor John Neville is veroordeeld en nu dood is. ‘Door mij is een onschuldig man veroordeeld.’ Is het echt zo? Heeft ze een fout gemaakt? Maar zij zag John Banville die avond met gebogen hoofd uit de duisternis op zich afsnellen, weg van trappenhuis zeven. Waarop Will reageert: ’Lieverd, ga niet aan jezelf twijfelen. Waarom? Alleen omdat Neville dood is? Zijn dood verandert niets. Het verandert het bewijs niet, het verandert niet wat je hebt gezien.’

April toont af en toe bijzonder gedrag. Als Hannah wordt uitgenodigd door dr. Meyers op zijn maandelijkse borrel ‘voor bijzonder veelbelovende’ studenten zorgt April voor toepasselijke kleding en schoeisel voor Hannah, maar ze nodigt ook zichzelf uit tot verbijstering van Hannah. Ze slaat zelfs de deur voor haar dicht en steelt uiteraard de show bij haar docent die gecharmeerd is door jonge aantrekkelijke studentes. Hannah stelt hij voor aan medestudenten als ‘de uitermate begaafde Hannah Jones. Zij bewijst eens te meer dat veel van Oxfords knappe koppen van openbare scholen komen en opgegroeid zijn in eenoudergezinnen uit de arbeidersklasse.’ Hannah is er verbaasd over, ze heeft hem niet verteld dat ze uit de arbeidersklasse komt. Als ze naar de kamer van Ryan lopen doet April of ze professor Armitage is, die langskomt en de geur van marihuana rookt. Waarop Ryan onmiddellijk vijftig pond aan wiet door de wc spoelt. Als blijkt dat hij voor de gek gehouden is door April, eist hij zijn vijftig pond terug, dat ze sportief geeft onder de belofte dat het rondje in de kroeg daarna voor haar rekening is.

Cocktails

Wanneer Hannah de hoogste cijfers heeft gekregen van dr. Meyers – ze heeft twee alfa’s voor twee collections gekregen – vindt April dat ze het moeten vieren ondanks het feit dat Hannah voor de volgende ochtend een essay klaar moet hebben. Dat kan ook ’s nachts, oordeelt ze gemakkelijk. Ze gaan naar een kroeg waar April eerder moet zijn geweest, want ze kent de Spaanse barkeeper. Hij maakt een Vesper voor hen, zoals in Casino Royal, zegt April. De cocktail bestaat uit zes delen gin, twee delen wodka en een deel Lilet Blanc, zegt barkeeper Raoul. April zet het op de rekening van haar vader. Ze bestelt er nog zo eentje voor hen beiden. Maar Hannah heeft aan een genoeg. Voor het essay moet haar hoofd helder blijven. Raoul belooft ervoor te zorgen dat Miss Clarke-Cliveden veilig thuiskomt. Ze heeft geen taxi nodig, zegt ze als hij daarnaar vraagt en redt zich wel met haar regenjas, capuchon op haar hoofd, de regenachtige winteravond in.

In de boekhandel wordt ze – het is tien jaar later – verrast door bezoek van journalist Geraint Williams, die met haar wil praten over de moord op April, maar dat wil ze absoluut niet op haar werk. Als hij haar een mail stuurt over de zaak en de groeten doet aan zijn vriend Ryan, zegt ze dat ze hem wel wil ontmoeten op woensdag, omdat ze dan een vrije dag heeft. Ze wil wel om tien uur met hem in Bonnie Bagel in New Town afspreken. Ze kan niet beloven dat hij de antwoorden krijgt die hij wil hebben. Voor de avond van de moord gedroeg John Neville zich al maandenlang als een stalker. ‘Hij heeft nooit ontkend in de suite te zijn geweest en nooit uitgelegd wat hij daar deed. Portiers horen geen pakjes in te leveren, dus dat deel van zijn verhaal was van meet af aan wankel. Waar het op neerkomt, is dit: ik geloof dat John Neville schuldig was. Ik hoop dat ik op dat punt je zorgen kan wegnemen wanneer we elkaar treffen. Hannah.’

Fantasie of werkelijkheid

Ze sluit haar mail, doet haar telefoon uit en gaat terug naar Will in de woonkamer, of hij gelukkig is met haar ontmoeting (al staat hij achter haar) zal nog moeten blijken. Geraint weet haar te vertellen dat April misschien zwanger was. Ze heeft daarvoor Geraints vriend Ryan in vertrouwen genomen. Nu is het ook zo dat ze veel dingen fantaseert, dus is dit fantasie of werkelijkheid? Ze vraagt het aan Ryan die ze opzoekt in York. Hij heeft een hersenbloeding gehad, zit in een rolstoel maar lijkt grotendeels hersteld. En heeft met Bella twee lieve dochtertjes. Will en Hannah hadden hem al jaren geleden moeten opzoeken, zegt ze met een schuldgevoel. Ryan had zoiets van: ik wil April neuken en ze zocht zijn gezelschap, vaak omdat haar toenmalige vriendje Will het (te) druk had. De laatste weken van haar leven had April het druk met toneelrepetities, maar ze sms’te hem de ochtend na de première van Medea: ‘Kijk in je postvak.’ Er zat een plastic zakje in met een zwangerschapstest. Met twee streepjes. Op zijn vraag of dit een grap was, antwoordde ze: ‘Absoluut niet.’ Hij zou niet weten of die test echt was of niet, maar eerlijk gezegd zag hij er echt uit. Will is een beetje over zijn theewater als hij hoort dat Hannah Ryan heeft opgezocht, maar als Ryan niet de vader is, wie dan? Will is de meest voor de hand liggende kandidaat. Waarom wil ze de waarheid achterhalen, vraagt hij: ‘Omdat Neville dood is. En ze wil weten of ze geen onschuldige man de dood in heeft gejaagd.’ Al weet ze ook dat hij haar nadat ze met Emily over de muur is geklommen, hij haar heeft geplet, getackeld en pijn heeft gedaan. De klacht die ze met Emily in vertrouwen met dr. Myers besprak kan alleen maar behandeld worden als hij ook eerst met Neville zelf over deze overmeestering kan praten. Ze wil hierover nadenken. Wat Myers betreft kan ze de tijd ervoor nemen. Maar dat Neville opeens in de suite van April en haar staat met een pakje, maakt hem wel verdacht.

Plastische chirurgie

Met Hugh gaat het goed. Hij heeft een mooie praktijk en woont net als Hannah nu ook in Edinburgh, en doet in plastische chirurgie. Hij is recent nog aangeklaagd door een vrouw die beweert dat haar neus niet voldoende verschilt van de oude. Ze verliest het proces als hij kan bewijzen dat ze hem heeft verzocht haar nieuwe neus ‘heel subtiel’ te veranderen en ‘bijna niet te onderscheiden van mijn huidige neus’. Ook hij is bij Ryan langs geweest die nog in zijn rolstoel zit. Hugh is degene die met haar meeliep naar de suite, toen kort ervoor verlaten door Neville, en erbij was toen ze het lichaam van April vond. Nu denkt Hannah dat er een persoon was die er vlakbij zat en zo haar kamer in kon lopen op dezelfde etage: dr. Myers.

Onverwachte dingen

Als ze door journalist Geraint Aprils jongste zusje November Rain ontmoet in het duurste hotel van de stad, besluit ze terug naar Oxford te gaan, Emily te bezoeken en daarna dr. Myers – inmiddels professor Meyers. Hij is inmiddels verhuisd van Pelham College naar een volgens Emily best wel mooi huis in Jericho. Waar hij woont met zijn nieuwe vrouw, die hoogleraar is aan Wadham. Emily heeft een rondleiding geregeld op Pelham, en die wordt – bijna tot haar schrik – gedaan door niemand minder dan Hannahs oud-docent Horatio Meyers. Gelukkig is Aprils jongste zusje November bij haar. Toch blijkt de oud-docent niet als gedacht de gedoodverfde moordenaar. De verhalen van haar oud-collega-studenten Ryan en Hugh doen Hannah steeds meer twijfelen of Will niet degene is die April heeft vermoord. Hij zou dat weekend in Somerset zijn bij zijn moeder, maar Hugh heeft geluiden gehoord in zijn kamer de nacht waarin April is vermoord, en Ryan zag hem de volgende ochtend vrijwel zeker, maar ze kan zich niet voorstellen dat Will het heeft gedaan. Als ze in telefonisch in gesprek is met Hugh, valt Wlll binnen. Dan is hij net terug van een rondje joggen. En betrapt haar bij het gesprek. Ze vlucht dan voor hem over straat en laat zich met de taxi voor de deur van Hugh zetten, waar hij haar laat bijkomen in een jacuzzi. Vervolgens valt ze in slaap en maakt hij haar tijdig wakker omdat ze om half vijf bij de politie moeten zijn om Will aan te geven. Maar gaat ze dat ook werkelijk doen? Want er gebeuren onverwachte dingen. Lees de spannende ontknoping tot het slot aan toe van het verhaal, dat Ruth Ware heel ingenieus in elkaar heeft gezet.

Ruth Ware – De moord in Oxford (in 2022 verschenen als The It Girl bij Simon & Schuster) vertaald uit het Engels door Hanneke van Soest, ISBN 978 90210 3218 4, verschenen bij L.S. Amsterdam (Luitingh-Sijthoff), € 24,99, augustus 2022