De laatste die sterft - Helen Fields
Over vooroordelen, mooie meisjes en heksen
Op het puntje van je stoel met Helen Fields’ nieuwe thriller
Enthousiaste thrillerlezers zullen de Engels-Amerikaanse Helen Fields vooral kennen van haar succesvolle Luc Cavanagh-reeks. Maar in De laatste die sterft voert ze een geheel nieuwe speurneus ten tonele, de lekker eigenwijze, tot op het bot aan haar cliënten loyale privédetective Sadie Levesque. Een aangename, zij het slechts eenmalige kennismaking, zo blijkt aan het eind van het boek.
Over de auteur:
Helen Fields studeerde rechten en werkte ruim tien jaar als advocaat in Londen. Tegenwoordig runt zij samen met haar echtgenoot een filmproductiemaatschappij in Los Angeles waar ze zowel als producer als in de rol van scenarioschrijver actief is. De nog resterende tijd gebruikt ze om thrillers te schrijven. Ze werd vooral bekend van haar misdaadboeken rond het duo Luc Callanach en Ava Turner.
Vasthoudend
Sadie Levesque heeft alles in huis wat een thrillerheldin moet hebben: ze is vasthoudend, niet voor een kleintje vervaard en laat zich niet makkelijk opzij zetten. Allemaal eigenschappen die haar goed van pas komen als ze arriveert op het eiland Mull, voor de kust van Schotland. In het dorpje Tobermorry is een meisje verdwenen en haar ouders hebben Levesque ingeschakeld omdat de politie weinig aanleiding ziet om echt naar het 17-jarige meisje op zoek te gaan. Adriana Clark en haar ouders zijn immers niet van het eiland zelf afkomstig en al dat volk van buiten deugt niet, dus Adriana zal ook wel gewoon weggelopen zijn. Die komt wel weer een keertje terug.
Zeewierkroon
Levesque, gespecialiseerd in het denken en doen van tieners en dus ook in het opsporen ervan, gaat op onderzoek uit en vindt het meisje binnen enkele dagen dood in een grot aan zee. Haar lichaam is aangevreten door krabben en kreeften, haar mond vol zand gepropt, op haar hoofd is een zorgvuldig gevlochten kroon van zeewier gedrukt.
Voor de politie is het een klinkklare zaak: iemand van het eiland zou zoiets nooit doen, dus de moordenaar moet iemand van buiten geweest zijn. Echt diepgravend onderzoek doen heeft geen zin, want de dader is vast en zeker allang weer weg. En daarmee is voor hun de kous af.
Ritueel tintje
Maar Levesque is vastberaden de moordenaar te vinden. Gaandeweg krijgt de zaak steeds meer een ritueel tintje: oude verhalen over heksen en hoe die al eeuwenlang aan hun eind gebracht werden door de lokale bevolking, een moord van veertig jaar terug, geestenbezweringen en een groep jonge meisjes die ’s nachts naakt dansen op de klippen aan zee. En hoe kan het dat nergens informatie over de uit Amerika afkomstige familie Clark te vinden is, zijn zij wel wie ze beweren te zijn?
Nog twee moorden
Telkens opnieuw tegengewerkt door de politie, maar geholpen door de patholoog weet Levesque het raadsel beetje bij beetje te ontrafelen. Maar twee volgende moorden kan ze toch niet voorkomen. En zelfs haar eigen leven moet ze regelmatig in de waagschaal leggen.
Fields weet haar lezers met haar verhaal op het puntje van hun stoel te krijgen. Na een wat trage start tovert zij de ene verrassing na de andere uit haar literaire mouw. De heksenverhalen die zij door haar thriller heen weeft, zijn authentiek en Fields weet die heel slim in te passen in de loop van haar eigen verhaal. Subtiel weet ze ook de nodige kritiek te leveren op mannen die vinden dat vrouwen achter het aanrecht thuishoren en zich niet met mannenzaken moeten bemoeien en op dorpsbewoners die elke nieuwkomer als een potentieel gevaar zien.
Kortom, een prima thriller die je van de eerste tot de laatste bladzij geboeid houdt.
Sonja de Jong
Helen Fields – De laatste die sterft (Oorspronkelijk verschenen onder de titel: The last girl to die bij uitgeverij Avon). Uit het Engels vertaaId door Ernst de Boer en Ankie Klootwijk, uitgeverij Ambo Anthos, ISBN 978 90 263 6271 2, € 22.99, januari 2024
